چه کنیم تا همسرمان خیانت نکند؟

مردانی که عشق ورزیدن را نیاموخته اند و زنانی که هیچ عشقی سیرابشان نمی کند؛ گاهی ناتوانی مردان در مهرورزی و گاهی نیاز افراط گونه زنان به مورد توجه و علاقه بودن، آفت زندگی مشترک می شود و سرانجام شومی را رقم می زند؛ سرانجامی به اسم خیانت.

اتفاقی که اگر آن را شوم ترین حادثه ی زندگی زناشویی ندانیم، دست کم باید از تلخ ترین ها به حسابش بیاوریم. هر رابطه ی زناشویی دو سوی دارد و اگر یک سوی آن گرفتار افراط و تفریط باشد، تعادل رابطه از دست می رود و سوء تفاهمات بالا می گیرد. نیاز افراط گونه برخی زنان به مورد توجه بودن و کوتاهی برخی مردان در ابراز محبت نیز نوعی افراط و تفریط  است که در نهایت قطار رابطه را از ریل خارج می کند و نتیجه احتمالی اش هم ترغیب زنِ رابطه به جستجوی منبع جایگزین خواهد بود.

در حقیقت یکی از عواملی که زنان را به دام خیانت و برقراری روابط موازی می کشاند، برآورده نشدن نیازهای عاطفی و درونی شان است. نیازهایی که یا به دلیل ناتوانی مرد در ابراز محبت باطنی اش بی پاسخ  مانده، یا آن قدر دست بالا را گرفته که هیچ کس نمی تواند برآورده اش کند. در این نوشتار مختصر از نقش نیازهای عاطفی زنان و نحوه پاسخگویی به آن ها در وقوع خیانت زناشویی سخن خواهیم گفت. چراکه بسیاری از زنان تأمین نیازهای عاطفی را مهمترین هدف ازدواج و تشکیل زندگی مشترک می دانند و عدم ارضای این نیاز، احساس محرومیت شدیدی را برای آنان به دنبال خواهد داشت.

حال اگر مرد رابطه آنچنان در بند کلیشه های جنسیتی گرفتار باشد که نتواند نیازهای عاطفی و روانی همسرش را برآورده سازد، بخش مهمی از نیازهای زن بی پاسخ می ماند و تعلق و دلبستگی او به زندگی زناشویی اش رنگ می بازد. در حقیقت نظام مردسالاری با خلق آن دسته از کلیشه های جنسیتی که مردان را از بیان عواطف و احساساتشان باز می دارد و ابراز احساس را به عنوان امری زنانه تقبیح می کند، در وقوع خیانت زناشویی نیز م?ثر است. کلیشه های جنسیتی به عنوان آموزه هایی که فرآیند درونی کردن آن از لحظه ی تولد آغاز می شود، مبنای رفتار و احساس شخص را نسبت به خود و جنس مخالف اش شکل می دهد و با پاگذاشتن فرد به سن بلوغ و تشکیل زندگی مشترک، حدود رابطه ی او با شریک زندگی اش را نیز تعیین می کند.

بدین ترتیب والدینی که در ابراز محبت به فرزندان ذکورشان خساست به خرج می دهند و دائما آنان را به سرکوب کردن و پنهان داشتن احساساتشان تشویق می کنند، در حقیقت روابط عاطفی آینده ی آنان را به خطر انداخته اند. چنین مردانی در زندگی زناشویی شان نیز قادر به ابراز احساس و بیان نیازهایشان نیستند و همسران شان را هم ناکام می گذارند. شریک زندگی این مرد سرکوب شده پس از مدتی درمی‎یابد که مرد زندگی اش از پس ارضاء نیازهای عاطفی او برنمی آید و وی را از نظر عاطفی تنها گذاشته است. و همین جاست که نطفه ی جستجو برای رابطه ای ارضاکننده تر شکل می گیرد و گاهی نیز به ثمر می نشیند.

اما اقدام زن به خیانت زناشویی و عطش او برای دوست داشته شدن و مورد توجه بودن، همیشه نتیجه ی ناتوانی مرد رابطه در ابراز محبت و بیان احساسش نیست. این مسئله گاهی از عطش سیراب نشدنی زنِ رابطه به توجه و عشق نیز سرچشمه می گیرد. عطشی که در عقده های کودکی و کمبودهای عاطفی نخستین سال های زندگی اش ریشه دارد. در حقیقت فقدان امنیت عاطفی و بی بهره ماندن از تجربیاتی که احساس واقعی دوست داشته شدن و مورد توجه بودن را برای همیشه در او تثبیت کند، وی را به جستجویی بی پایان برای یافتن منابع جایگزینِ عشق و توجه وامی دارد.

می توان گفت برای زنی که از کمبود محبت و عقده های کهنه ی عاطفی رنج می برد، هیچ رابطه ای عمیق و ارضاء کننده  نیست. نه تنها رابطه او با همسرش، که هیچ رابطه ی موازی دیگری نیز نمی تواند خلاءهای درونی او را جبران کند و حس واقعی دوست داشتنی بودن را به او هدیه دهد. او با اولین نگاه دل می بازد و در برابر نخستین وسوسه ها تسلیم می شود. برای کسی که حسرت دوست داشته شدن را به دوش می کشد و تشنه محبت است، هر رابطه ی تازه ای فرصتی است برای عقده گشایی. عقده هایی که البته هرگز گشوده نمی شوند و با هر رابطه ی تازه ای تنها کورتر و عمیق تر می شوند.

منبع : تبیان